Prologue

"Obecnie na świecie jest 7,021,836,029 dusz. Czasami do szczęścia potrzebujemy tylko jednej."

Samantha "Sam" Jones: Wszyscy wiemy, że życie nigdy nie było i nie będzie łatwe. Jedni oszukują się, myśląc, że świat się zmieni. Są głupcami. Wiem też, że ludzie są podłymi i agresywnymi stworzeniami, które chwilami nie znają litości. Od dawna nie wierzę w to, że cokolwiek w moim życiu się zmieni. Bo moje życie to jeden wielki syf, którego nie sposób ogarnąć. Los każdego z nas jest taki sam. Rodzimy się, żyjemy, cierpimy i umieramy. Jeśli ktoś twierdzi, że jest inaczej, jest w błędzie.

Hugo Foster: Jestem jaki jestem, nie pokazując żadnych emocji. Cóż, żadnych oprócz gniewu. Codziennie jestem wściekły na wszystko i wszystkich. Począwszy od moich nienormalnych rodziców, aż po przypadkowych ludzi mijanych na ulicy. Nie jestem typem, który robi co mu się karze. I szczerze mówiąc nie obchodzi mnie to. Jestem samolubny, wiem to. Ale kto nie jest? Wiem też, że nigdy nikogo nie pokocham. Bo miłość niesie za sobą tylko cierpienie i ulotne chwile szczęścia. Chwytam ulotne chwile szczęścia, jednak w inny sposób.

Cassie "Assie" Allen: Nie wierzę w Boga, ani w reinkarnację. Myślę jednak, że gdyby reinkarnacja istniała, byłabym jakimś małym insektem. Bo tym jestem, według mojego ojca. Insektem, który przeszkadza mu w beztroskim, pijackim życiu. Insektem, który panoszy się tam, gdzie go nie chcą. Insektem, który nie umie się bronić. Ale w coś wierzę. Wierzę w karmę. I wierzę, że dopadnie mojego ojca. Bo karma jest suką.

Andrew "Drew" Wood: Nigdy nie uwierzę w sprawiedliwość. Bo takowej nie ma i nigdy nie będzie. Dlaczego ludzie, którzy się starają, nie mają nic, a ludzie, którym nic nie brakuje, dostają jeszcze więcej? Czasami mam ochotę rzucić wszystko w tym cholernym mieście i wyjechać tam, gdzie byłbym zupełnie wolny. Wiem jednak, że nie mogę zawieść mojej młodszej siostry, która liczy na mnie codziennie. Dla niej muszę być silny. Jedyną słabością jaką do siebie dopuszczam są papierosy.

Blake Turner: Nikomu więcej nie zaufam. Nikogo nie pokocham. I nigdy więcej nie będę uciekał. Na własnej skórze przekonałem się, że ludziom nie można ufać. Przekonałem się, że kobiety to zwykłe krętaczki i wyzyskiwaczki, które zostawiają człowieka, kiedy dostaną co chcą. Dlatego wiem, że nigdy nie pokocham żadnej dziewczyny. Bo dlaczego mam kochać jakąś kobietę, skoro własna matka mnie nie kochała?

Mamy prolog. Mam nadzieję, że wam się spodoba. Już się nie mogę doczekać aż wystartuje z tym opowiadaniem, a zrobię to w listopadzie, także trochę cierpliwości. To opowiadanie będzie o piątce zupełnie obcych sobie ludzi, których połączy piękna, choć nie zawsze łatwa przyjaźń. Do zobaczenia w listopadzie! Póki co, zapraszam tutaj: http://atramentowa-milosc.blogspot.com/